Στην Οφηλια δεν πεθανε πρωταγωνιστούν δύο πρό­σωπα, δύο ηθοποιοί, δύο ρόλοι· πρόκειται για δύο σαιξ­πηρικούς ήρωες, τον Άμλετ και τον Μάκβεθ. Οι δύο άντρες είναι παράλυτοι σωματικά, αφού όπως λέει ο Άμλετ, Παραλύω το κορμί μου για να μη μου δημιουργή­σει κανένα κακό η συνείδησή μου. Ωστόσο, η σκέψη τους παραμένει διεισδυτική και εναργής, παρόλο που συχνά μοιάζει συγκεχυμένη ή θολή. Μέσα από έναν παραλη­ρηματικό διάλογο αναφέρονται στη διαχρονικά ιμπε­ριαλιστική πολιτική των ανθρώπων από την αρχαιότητα και τους ρωμαϊκούς χρόνους μέχρι τον Χίτλερ και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς και στην αποικιο­κρατική πολιτική και τον φόβο των αλλόθρησκων.

Η ιστορία είναι εμπνευσμένη από την παν-αραβική απε­λευθερωτική ιδεολογία της εποχής που γράφτηκε και την απελευθέρωση της τέχνης στις μετα-αποικιοκρατι­κές αραβικές χώρες.