Το Μακρύ Σαββατοκύριακο στο Λονγκ 'Αιλαντ είναι ένα παιχνίδι βιογραφίας, που μέσα από τις γραμμές, αποκαλύπτεται η αγωνία, η παιδικότητα, η σοφία και η απερισκεψία ενός αληθινού ανθρώπου που, αν και απολαμβάνει με τον τρόπο του τη φήμη και το χρήμα, δεν παύει να βλέπει τον εαυτό του σαν μια «αδέξια αρσενική φώκια». Ο τόπος είναι ένα ακρωτήρι στον Ατλαντικό˙ η γλώσσα είναι η γερμανική με παρεμβολές στα αγγλικά, καθώς ο συγγραφέας περνάει αυτές τις λίγες μέρες μέσα σε μια διασκεδαστική διγλωσσία΄ ο χρόνος είναι η άνοιξη του 1974. Ο Μαξ Φρις είναι εξήντα τριών ετών: με αφορμή τη συνάντησή του με την 'Αλις Λοκ-Κάρεϋ (που αναφέρεται εδώ ως «Λυν»), κάνει τον απολογισμό˙ ναι, υπήρξε «τέρας»˙ ναι, έζησε τη ζωή του όπως τη ζουν οι άνδρες˙ δηλαδή, σε βάρος των γυναικών˙ οι άνδρες είναι διαφορετικοί από τις γυναίκες: είναι «ανεπαρκείς» και «υστερικοί». Βάζει ερωτήματα στον εαυτό του για τη φιλία, για τη ζήλια (εξ αιτίας της οποίας, κατά καιρούς, έχει φτάσει σε παροξυσμό, σε «παραλήρημα»), το γάμο, την απιστία˙για το τι σημαίνει να είσαι συγγραφέας μέσα στον κόσμο΄ και προσπαθεί να δώσει απαντήσεις: στο μεταξύ, μπροστά του απλώνεται η αμμουδερή παραλία του Λονγκ 'Αιλαντ˙ο ωκεανός˙ κι αργότερα, η Πέμπτη λεωφόρος, το Μανχάταν. Στην πραγματικότητα, μπροστά του απλώνονται τα γηρατειά και ο θάνατος, ενώ πίσω του η ζωή μοιάζει να εκρήγνυται από τα διαδοχικά γεγονότα. Το Μακρύ Σαββατοκύριακο στο Λονγκ 'Αιλαντ είναι ένα μακρύ σημείωμα που απευθύνεται σε όλους όσους γνώρισε, αγάπησε ή περιφρόνησε ο συγγραφέας˙ επίσης, είναι ένα σχόλιο πάνω σε μια μεγάλη συγγραφική επιτυχία, αλλά και στην αναπόφευκτη ανημπόρια απέναντι στο χρόνο. «Κάθε άνθρωπος» γράφει ο Μαξ Φρις, «εφευρίσκει μια ιστορία που, αργότερα, συχνά με φοβερές θυσίες, πιστεύει πως είναι η ζωή του»: κομμάτι αυτής της επινοημένης ιστορίας είναι το «Μακρύ Σαββατοκύριακο στο Λονγκ 'Αιλαντ».