Η παρούσα μελέτη αποσκοπεί στην κριτική ανακατασκευή ορισμένων σημαντικών διατάσεων της σύγχρονης διαλεκτικής θεωρίας, όπως αυτή συγκροτείται στο έργο των Hegel και Marx. Επικεντρώνεται κυρίως στη διερεύνηση ζητημάτων που αναφέρονται στην παραγωγή και θεμελίωση κοινωνικο-ιστορικών αξιών και στη σχέση τους αφενός με τη συγκρότηση της διαλεκτικής μεθόδου και της αντίστοιχης προς αυτήν συγκρότηση του κοινωνικού αντικειμένου και αφετέρου με τη διαδικασία της κοινωνικής αναπαραγωγής.
Με βάση αυτόν τον πυρήνα, η μελέτη θέτει προς ανάλυση τρία βασικά ερωτήματα, ήτοι το ερώτημα περί της σχέσης μεθόδου και αξιών, το ερώτημα περί του τρόπου επιβολής του δικαίου στην αστική κοινωνία και, τέλος, το ερώτημα περί του τρόπου αναπαραγωγής αυτής της κοινωνίας, η οποία συλλαμβάνεται ως πλέγμα ατομικών σκοποθεσιών και κοινωνικής νομοτέλειας.
Σχετικά με το εγελιανό έργο, το οποίο καταλαμβάνει τα τρία πρώτα κεφάλαια της μελέτης, η ανάλυση εστιάζει στις λογικές και νομικοπολιτικές αναπτύξεις (Επιστήμη της Λογικής και Φιλοσοφία του Δικαίου), ενώ, όσον αφορά στο μαρξικό έργο, που τίθεται προς πραγμάτευση στα τρία τελευταία κεφάλαια της μελέτης, η ανάλυση επικεντρώνεται στο ώριμο μαρξικό έργο, διερευνώντας το σύνολο των έργων που συγκροτούν τη σκοπιά της κριτικής της πολιτικής οικονομίας, καθώς ο συγγραφέας θεωρεί ότι εδώ εντοπίζεται ο προνομιακός τόπος διερεύνησης της σχέσης των δύο θεωρητικών.