MICHEL VINAVER: ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Μέχρι που είναι διατεθειμένος να φτάσει κανείς για να βρει -ή για να μη χάσει- τη δουλειά του; Πόση ελευθερία και πόση αξιοπρέπεια είναι διατεθειμένος να εκχωρήσει; Άνεργος εδώ και τρεις μήνες, ένας πρώην διευθυντής πωλήσεων αναζητά εργασία. Με όχημα μια εφ' όλης της ύλης συνέντευξη που δίνει στον διευθυντή προσωπικού μιας πολυεθνικής εταιρείας, παρακολουθούμε να ξεδιπλώνονται σ' όλη τους την εμβέλεια η ακρότητα και ο κυνισμός, η παντοδυναμία της έννοιας της εργασίας στον καπιταλιστικό κόσμο.
Η χορωδιακή μορφή, όπως τη διδάσκει ο Μισέλ Βιναβέρ, με τους χαρακτήρες να διαπλέκονται παράλληλα πάνω σ' έναν κατακερματισμένο διάλογο, υλοποιεί αριστοτεχνικά στο επίπεδο της γλώσσας την αναγωγή του ιδιωτικού στο δημόσιο. Τα πρόσωπα είναι σαν να μη δικαιούνται εκτενή, προσωπικό χώρο, σαν να μη διαθέτουν καμιά αυτονομία. Όλοι μετέχουν (μετέχουμε) στο συλλογικό δράμα της επισφάλειας και της έκθεσης της οικογένειας, του "μέσα", στις σαρκοβόρες συνθήκες του "έξω".
MARIE NDIAYE: ΧΙΛΝΤΑ
Το ανελέητο πορτρέτο μιας γυναίκας που έχει τόσο μαγευτεί από την οικιακή της βοηθό ώστε προσπαθεί να την αποστερήσει από τον ίδιο της τον εαυτό, από τη ζωή και την οικογένειά της. Εστιάζοντας στο στοιχείο του διφορούμενου εντός της διαλεκτικής αφέντη και δούλου, φιλοτεχνείται η συγκλονιστική παρουσία μιας υστερικής και τυραννικής αριστερής αστής, μέσα σε ένα κλίμα νοσηρής περιέργειας. "Η Marie NDiaye έχει βρει έναν αποκλειστικά δικό της τρόπο για να μιλήσει για πράγματα που ανήκουν σε όλους", αναφέρει το λογοτεχνικό περιοδικό La Quinzaine litteraire.
JEAN-RENE LEMOINE: ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ
Εδώ, τα πάντα συμβαίνουν τη νύχτα. Η Ιφιγένεια ξυπνάει γιατί κατατρύχεται από μια έντονη προαίσθηση. Θα ξετυλίξει το κουβάρι των αναμνήσεων, θα αντιληφθεί τον αιώνιο χαρακτήρα της συγκεκριμένης νύχτας, η οποία, συνειδητοποιεί η Ιφιγένεια, θα είναι η τελευταία, και σαν άλλη Κασσάνδρα θα δει το μέλλον, θα αποδεχθεί την αδήριτη πραγματικότητα του θανάτου της, ενώ επιπλέον θα συλλάβει τον όλεθρο ενός πολέμου που θα οδηγήσει έναν ολόκληρο λαό σε μια φρικτή νίκη.
ΜΗΔΕΙΑ, ΜΑΝΙΑΣΜΕΝΟ ΠΟΙΗΜΑ
Ο μύθος του Ευριπίδη παρουσιάζεται σε αυτόν το μονόλογο ως φλεγόμενο ποίημα μιας πληγωμένης γυναίκας, διχασμένης ανάμεσα στη φονική εκδίκηση και τον άπελπι έρωτα. Εστιάζοντας στην αλλόκοτη συνθήκη της ξεριζωμένης ξένης, συνδυάζει, μέσα από μια ποιητική προσέγγιση, την πολιτική, ψυχαναλυτική και σεξουαλική διάσταση του θέματος, αφήνοντάς μας να αμφιταλαντευόμαστε μεταξύ φόβου και τρόμου.